معرفی کتاب “داستان بن”

داستان بن

محمد نوری/ دفتر فرهنگ معلولین

این کتاب سرگذشت فردی ناشنوا به نام بن Ben است. نویسنده از تولد تا تشخیص ناشنوایی او، اقدامات پزشکی و آموختن زبان اشاره را به تفصیل شرح داده است. مشخصات این کتاب اینگونه است:
داستان بن: حق کودک ناشنوا برای استفاده از زبان اشاره، لور فلچر، ترجمه مهروش کوشا، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول: 1377، 344ص.

Bens story: A Deaf Childs to Sign, Lorraine Fletcher.

بیشتر مطالب کتاب درباره تلاش‌های والدین بن برای فراگیری زبان اشاره است. چون آموزش ناشنوایان در انگلستان مثل بسیاری از دیگر کشورها بر استفاده از سمعک و کسب مهارت‌های زبان گفتاری تأکید دارند، بدون اینکه به زبان اشاره جایی در آموزش‌های ناشنوایان بدهند.
اما والدین بن با تجربه دریافته بودند، زبان اشاره برای بن بهتر است و او می‌تواند با این زبان بهتر بیاموزد و بهتر ارتباط برقرار کند. از این‌رو تلاش می‌کنند برایش معلم خانگی و خصوصی بگیرند و کمک کنند تا زبان اشاره را یاد بگیرد. آنها بر این باور هستند که شادی، ارتباطات و فعالیت‌های بن پس از فراگیری زبان اشاره بیشتر شده است.
این کتاب برای همه ناشنوایان به ویژه برای والدینی که فرزند ناشنوا دارند توصیه می‌شود و دارای سیزده فصل است: تولد و تشخیص ناشنوایی؛ تلاش پزشکان برای رفع ناشنوایی بن و کمک از مددکار اجتماعی و آموزگار برای فراگیری واژه‌ها و مفاهیم؛ تلاش برای درمان ناشنوایی و ناامید شدن، فراگیری اشارات و ارتباط با ناشنوایان؛ شناخت تفاوت‌ها، وظایف مادر؛ اولویت‌ها؛ انتخاب مدرسه و شروع آموزش رسمی؛ روزنه‌های امید، تربیت و اخلاقیات؛ خاطرات از آموزش و پرورش بن.
این کتاب می‌تواند به والدین و کارشناسان یاد دهد درباره یک کودک ناشنوا روی چه مطالب و موضوعاتی تأکید کنند و به چه روشی زندگی‌نامه او را بنویسند.