معرفی کتاب “باورت کردم”

باورت کردم

محمد نوری/ دفتر فرهنگ معلولین

عبدالرحمن حواشی (متولد 1353) سال‌ها است در آموزش و پرورش استثنایی تجربه اندوخته‌ و با انگیزه توان‌افزایی ناشنوایان و ارتقای گفتار و درک مطلب و به ویژه ارتباطات اجتماعی ناشنوایان از طریق ادبیات و شعر است. نویسنده به تجربه یافته است که شعر می‌تواند زبان‌آموزی کودکان و نوجوانان ناشنوا را رشد و از طریق شعرخوانی و اجرای سرود می‌توان مفاهیم به آنان یاد داد و در اصلاح گفتار یا حداقل بهترسازی ارتباط آنان با جامعه کمک کرد. این کتاب با مشخصات زیر منتشر شده است:
باورت کردم: ایجاد حس آهنگ و آموزش شعر به کودکان ناشنوا، عبدالرحمن حواشی، تهران، انتشارات گیوا، 114ص.

این کتاب دارای پنج فصل است. فصل اول (کلیات و مفاهیم) به این مباحث می‌پردازد: زبان و زبان‌آموزی کودکان ناشنوا، اهمیت زبان‌آموزی، تعریف ناشنوایی.
فصل دوم (تاریخ آموزش ناشنوایان در ایران) به این مطالب می‌پردازد: دیدگاه قرآن درباره گفتن و شنیدن، انواع ناشنوایی و علل آن، پیشگیری از کم‌شنوایی، پیشینه آموزش ناشنوایان، پیشروان آموزش ناشنوایان در ایران، دیدگاه و روش ذبیح بهروز، روش و نوآوری جبار باغچه‌بان، برنامه و روش آموزش و مدرسه باغچه‌بان.
فصل سوم (روش‌های آموزش ناشنوایان) دارای این مباحث است: شیوه‌های ارتباطی دانش‌آموزان ناشنوا، روش زبانی (شفاهی)، روش هجی کردن با انگشتان یا روش دستی، روش زبان اشاره، روش مختلط یا جامع یا ترکیبی، روش‌های جدید؛ لبخوانی، اختلالات زبان و گفتار، درمان اختلالات.
فصل چهارم (اهمیت ادبیات برای کودکان ناشنوا و ایجاد حس آهنگ گفتار و آموزش شعرخوانی
دارای این مباحث است: نقش و اهمیت ادبیات، تخیل و تأثیر آن، زبان‌آموزی برای کودکان ناشنوا، تأثیر شعر و موسیقی در زبان‌آموزی، بازی همراه با شعر و آهنگ، بازی منظوم و تأثیر آن در کودکان ناشنوا، کتاب و کتاب‌خوانی، فیلم ویدئویی، نمونه‌هایی از اشعار.
فصل پنجم شامل نتیجه‌گیری است.
این کتاب جزء معدود نوشته‌هایی است که به شعر و ادبیات برای ناشنوایان پرداخته و تلاش می‌کند با توجه به واقعیت‌های موجود در جامعه ناشنوایی از تجارب موجود برای رشد دانش کودکان ناشنوا استفاده کند.