بازدید از کانون ناشنوایان ایران

بازدید ازکانون ناشنوایان ایران

علی نوری

روز دوشنبه شهریورماه در شهرک غرب(قدس) تهران خدمت هیئت مدیره جدید کانون ناشنوایان ایران رسیدیم. این کانون در سال ۱۳۳۹ تأسیس شده که به عنوان مؤسسه قدیمی متعلق به نسل دوم مراکز مردم نهاد ناشنوایان است. نسل اول در دوره باغچه‌بان تأسیس شد و نسل دوم عمدتاً شاگردان با واسطه یا بدون واسطه ایشان هستند که تاکنون در زمینه‌های مختلف خدمات بسیاری داشته‌اند. جلسه ساعت ۱۱ تا ۲ بعدازظهر طول کشید.
آشنایی با هیئت مدیره
حدود هفت‌ماه قبل هیئت مدیره جدید به نام‌های زیر و با رأی اعضا امور را به دست گرفتند. همه اعضای هیئت مدیره تشریف داشتند و ریاست هیئت به معرفی آنان پرداخت:
آقای خلیلی، رئیس
آقای ذبیحی، مدیر IT
خانم میرشفیعی، رابط ناشنوایان و مسئول روابط عمومی
آقای خانی، عضو گروه پژوهش
خانم شهیدی، عضو گروه پژوهش
آقای سید محسن لوح موسوی، مشاور ارشد
آقای زنجانی، بازرس
موضوعات مطرح شده و تصمیم‌ها
نخست خانم میرشفیعی به عنوان رابط(مترجم) اعضای جلسه را معرفی کردند. سپس آقای نوری گزارش کوتاهی از فعالیت‌های دفتر فرهنگ معلولین را ارائه کرده و در چند زمینه هماهنگی و همکاری بین دفتر فرهنگ معلولین با کانون ناشنویان ایران را ضروری دانستند. این زمینه‌ها عبارتند از:
۱- ویراست دوم دانشنامه ناشنوایان
این کتاب در سال ۱۳۸۵ در سه جلد منتشر شد ولی نیاز به بازنویسی و تکمیل دارد که مسئولیت بعضی از بخش‌ها را کانون بر عهده بگیرد و کار کند و تحویل دهد. که انشاءاللّه بتوانیم تا دو سال آینده ویراست دوم این اثر را منتشر کنیم.
۲- ویژه‌نامه مجله‌توان‌نامه درباره زبان اشاره
۳- تألیف و نشر دانشنامه زبان اشاره
۴- شخصیت شناسی نخبگان و شخصیت‌های مهم ناشنوا
۵- یک جلد کتاب در باره کانون ناشنوایان ایران
۶- همکاری در تقویت سامانه‌های اطلاع رسانی
آقای نوری در باره هر یک از این موضوعات و محورها توضیحاتی ارائه کردند. سپس آقای موسوی حدود نیم ساعت درباره وضعیت زبان اشاره و کلاً وضعیت ناشنوایان در ایران توضیحاتی ارائه کردند.
خلاصه سخنان ایشان درچند بند به قرار زیر هستند:
۱- پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و افتادن تصدی امور زبان اشاره به دست آموزش و پرورش چون وزیر و معاونان ایشان شناخت درستی از زبان اشاره نداشتند از اینرو آموزش این زبان را به تدریج کاهش دادند تا سرانجام آموزش این زبان تعطیل شد. به طوری که چند سال است که زبان اشاره در مدارس ناشنوایی ایران آموزش داده نمی‌شود.
۲- در تمامی کشورها به ویژه کشورهای اروپایی و آمریکا به زبان اشاره اهمیت ویژه می‌دهند چون به تجربه نشان داده شده که زبان اشاره بهترین شیوه ارتباط ناشنوایان با جامعه و دیگران است.
۳- وضعیت فرهنگی و اطلاعات ناشنوایان در هر دو دهه اخیر بسیار کاهش یافته است. بسیاری از آنان به خصوص نخبگان ناشنوا به خارج از کشور عزیمت کرده‌اند؛ البته هم اکنون وضعیت اجتماعی و فرهنگی ناشنوایان خوب است.
لازم به ذکراست که آقای سید محسن لوح موسوی از پیشکسوت‌های زبان اشاره در ایران است که حدود سی سال در دانشگاه بهزیستی به عنوان استاد و مدرس حضور داشته و تا کنون مصاحبه‌ها و مقاله‌ها و کتاب‌های فراوانی تألیف و عرضه کرده است.
وی در سال ۱۳۵۲ کمیته زبان اشاره را تأسیس کرد و در پیشرفت این زبان در ایران اقدامات مهمی انجام داده است.
درسال ۱۳۷۴ طرح اصلاح وضعیت را برای تصویب عرضه کرد، این طرح شامل تربیت رابط، گفتار درمانی، نوشتار و زبان اشاره بود ولی با آمورش زبان اشاره و تربیت رابط موافقت نشد.
پس از آقای موسوی خانم شهیدی درباره مشکلات زبان اشاره به ویژه انتشار کتاب و سی‌دی برای آموزش عمومی زبان اشاره، اشاره کرد.
آقای آقاخانی درباره کمبود بودجه و نداشتن امکانات صحبت کرد و گفت هم‌ اکنون از هیچ کجا بودجه‌ای دریافت نمی‌کنیم.
آقای خلیلی هم در همین رابطه ادامه داد که شهرداری، بهزیستی و جاهای دیگر تاکنون هیچ بودجه‌ای به این کانون پرداخت نکرده‌اند. البته با بهزیستی صحبت شده و قرار شده ماهانه مبلغی بدهند.
آقایان درخواست ملاقات با آقای شهرستانی را مطرح کردند و قرار شد پس از بازگشت ایشان از حج وقت ملاقات گرفته شود.
آقای ذبیحی در پایان از فعال کردن سایت کانون اطلاع داد و گفت که متأسفانه مجله و سامانه‌های اطلاع رسانی دیگر نداریم. البته کانون عضو جمعیت ناشنوایان جهان است و هر ماه اطلاعات بسیار به زبان انگلیسی به کانون می‌رسد. قرار شد یک نسخه کپی از این اطلاعات را برای دفتر فرهنگ معلولین ارسال کنند که در ترجمه و آماده سازی این اطلاعات به آنها کمک کنیم. هر دو سه روز یکبار مجموعه اطلاعات برای دفتر فرهنگ ارسال شود و پس از یک هفته تا ده روز در صورت آماده شدن ارسال شود. آقای خلیلی همچنین گفت: در مورد ناشنوایان کارها و تصمیم‌گیری‌ها متشتت است که اگر از یک نقطه متمرکز کارکنیم کارهای تکراری و مشکلات حل می‌شود. تصمیم در باره نشرکتب، تاریخ‌ها و تمامی مسائل از یک جا باشد.
بازدید از قسمت‌ها
ساختمان کانون در مکانی بسیار جالب و چهار طرف آن خیابان یا بلوار است. ساختمان سه‌طبقه، حدوداً هزار متر زمین و حدود دوهزار مترمربع ساختمان دارد.
به کتابخانه رفتیم. حدود ۱۰۰۰ عنوان کتاب که اکثراً قدیمی و بدون نظم خاصی گذاشته شده بود. بسیاری از آنها رمان و کتابهایی بود که به دلیل اضافه بودن در منزل به اینجا آورده شده بود. این کتابخانه فاقد هر گونه امکانات مثل میز و صندلی و قفسه کتاب نیز انواع سی‌دی‌های مفید برای ناشنوایان است.
سپس از قسمت کودکان بازدید شد. هم‌اکنون این بخش فاقد امکانات است و قرار است تجهیز شده و کودکان ناشنوا را جهت آموزش و مهارت افزایی آموزش دهند.