خدا را شکر میکنم که معلول هستم

خدا را شکر میکنم که معلول هستم

این روزها همه از دردها ، کوه میسازند
از بیماریها ، طوفان می سازند
با دیدن معلولان آه می کشند
گذراندن لحظات با معلولان ، برایشان سخت است
این روزها هیچکس طاقت تحمل سختی ندارد
این روزها هیچکس مشقت و درد را دوست ندارد
این روزها همه دنبال آسایش و لذت دنیوی هستند
ولی من خدا را شکر میکنم که معلول هستم
خدا را شکر میکنم که همیشه درد جسمی و روحی دارم
خدا را شکر میگویم که ظاهرم نقص دارد و متفاوت است
خدا را شکر میکنم که نگاهم به زندگی متفاوت است
خدا را شکر میکنم که با وجود تمام مشقات ، هنوز بندگی میکنم
خدا را شکر میکنم که در اوج تنهایی
تنها یارم خداست و لاغیر..

منبع: فرزانه حبوطی، وبلاگ معلولان و زندگی، 11 فروردین 1391