نمایش و نقد فیلم سینمایی رابطه در مادرید

نمایش و نقد فیلم سینمایی رابطه در مادرید

زهرا رضی(دانشجوی ارتباطات سمعی و بصری در مادرید اسپانیا)
فیلم سینمایی رابطه به کارگردانی پوران درخشنده، روز جمعه در دانشکده خبرنگاری دانشگاه کمپلوتنسه مادرید به نمایش در آمد. این فیلم محصول ۱۳۶۵ بوده و به عنوان نخستین تجربه بلند سینمایی پوران درخشنده محسوب می‌شود. داستان فیلم در مورد نوجوانی ناشنوا و لال به نام ناصر است که قادر به ایجاد رابطه با اطرافیان خود نیست.
پدر و خواهر ناصر به او بی توجه‌اند و دل سوزاندن مادر به حال او بی‌فایده است. ناصر تحت فشار اطرافیان و خانواده از همه کس و همه چیز دلزده است، اما پس از آن که معلمش او را در عدم برقراری رابطه با اطرافیان مقصر می‌داند، به خود می‌آید.
این اثر اولین فیلمی است که به کارگردانی پوران درخشنده در محفل دانشگاهی اسپانیا به پرده نمایش می‌رود. در ادامه میزگردی با حضور اساتید دانشگاه و کارشناسان سینمایی برگزار شد.
فرشاد زاهدی کارشناس سینمای ایران و استاد دانشگاه کارلوس ترسرو(CarlosIII)، آلخاندرا ولکوبرو کارشناس سینما و استاد دانشگاه کارلوس ترسرو(CarlosIII) ، بئاتریس مارتینز کارشناس کودکان استثنایی از بنیاد CERMI و اوا روئیس از فدراسیون ناشنوایان (FIAPAS) در این میزگرد حضور داشتند.
این برنامه با حمایت رایزنی فرهنگی با هدف معرفی کارگردانان زن موفق ایرانی به جامعه اسپانیا نمایش داده شد. بئاتریس مارتینز، در نقد این فیلم گفت: فیلم رابطه، واقعیت افراد معلول را از نظر جهان پزشکی نشان می‌دهد .
در بسیاری از کشورها، مسأله معلولیت به عنوان یک ترحم دیده می‌شود و همانطوری که در فیلم می‌بینیم، خانواده و دوستان ناصر، وی را در گروه خود جای نمی‌دهند و ناصر در مدرسه‌ای درس می‌خواند که همه کر و لال هستند و هیچ موقعیتی در مدرسه وجود ندارد که وی با هم کلاسی‌های غیر معلول درس بخواند .
در حالی که مادر، نسبت به ناصر ترحم و دلسوزی دارد، معلم وی جدی است و با قاطعیت به او می‌فهماند که همانطوری که حق و حقوق دارد، وظیفه نیز دارد .
این کارشناس کودکان استثنایی اضافه کرد: بسیار جالب است که فیلمهایی در مورد معلولیت وجود داشته باشد. افراد معلول، موانع بیشتری نسبت به افراد سالم دارند اما آنها می‌توانند، مشکلاتشان را رفع کنند.
فرشاد زاهدی نیز گفت: ما عادت داریم که از کسی که با ما فرق دارد، اجتناب و دوری کنیم زیرا از آنچه که نمی شناسیم، ترس داریم .
آلخاندرا ولکوبرو نیز در این نشست گفت: سینما می‌تواند به مردم بیاموزد و آنها را توجیه کند اما همیشه این امر اتفاق نمی‌افتد.
معمولاً در سینما، افراد معلول را به دو شکل نشان می‌دهند که یا فردی بسیار خوب شبیه فارست گامپ یا فردی شبیه مرد فیل نما در فیلم دوید لینچ هستند.
ما مباحث معلولیت را بیشتر در فیلم‌های مستند می‌بینیم و فیلمهای سینمایی بسیاری وجود ندارند که از معلولیت صحبت کنند .
(خبرگزاری ایرنا، ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۳)