توبیخ عالمان دین توسط امام حسین(ع) به دلیل عدم اهتمام آنان به معلولین

توبیخ عالمان دین توسط امام حسین(ع)
به دلیل
عدم اهتمام آنان به معلولین

حسین بن علی(ع) سمبل عدالت‏خواهی و اسطوره مبارزه با ظلم در تاریخ انسانیت است. نه فقط مبارزه را نظریه‏پردازی کرده بلکه در عمل هم مجاهدی تمام عیار، خستگی ناپذیر و فداکننده تمام هستی‏اش بود.
نه فقط خاندانش بنی‏هاشم را تکریم می‏نمود بلکه همه محرومین و معلولین که امروزه به نام انسان‏های درجه دو و طبقه سه شناخته می‏شوند در نظر حضرت بلند مرتبت و اهل فضیلت می‏باشند.
حضرت بدون هیچ تسامح عالمان و فقیهان را مورد نکوهش قرار می‏دهد زیرا علماء و فقهاء باید مدافع ناشنوایان، نابینایان و معلولین فاقد قدرت حرکت باشند امّا حال که عالمان عبید و اجیر دربار ظالم و حاکمان و والیان بی‏‏خرد و ستمگر شده‏اند، حضرت به نقد و نکوهش شدید آنان پرداخته است.
به مناسبت اربعین حسینی فرازی از سخن امام حسین(ع) را تَقدیم می‏نماییم. تا جایی‏که مطالعه شده هیچ‌یک از رهبران جهان؛ رهبران مکاتبی که مدعی مساوات و عدالت‏‏اند، مدعیان سوسیالیسم و دمکراسی، چنین سخنان گهرباری ندارند.
شایسته است شیعیان به چنین رهبر و مقتدایی مباهات نموده و اندکی همت داشته و به ترویج و تبلیغ این آموزه‏های بسیار آموزنده بپردازند. راستی اگر چنین رهبری از آن دیگران بود و اگر چنین سخنانی از یکی از رهبران جهان صادر شده بود، همین موضع ما را داشتند؛ قطعاً جهان را پر از تبلیغ می‏نمودند. دفتر فرهنگ معلولین امید واثق دارد با طرح و درج این سخنان، تحرک جدید پدید آید و معلولین با تیمّن و تبرک و استشفاء به این سخنان، سرنوشت مطلوب‏تری در پناه قرآن و عترت برای خود رقم زنند.
الإمام الحسین(ع) – فی تقریعِ العلماءِ الّذینَ لا تَستَثیرُهُم آلامُ النّاسِ المضطُهدَین، فَیسکُتُونَ علی الظّلم و لا یَقُومُون لإقامةِ القسط، و لا یُفَکَّرُونَ بثورةٍ و تغییر، و لا یَلتَحِمُون مع صُفوفِ المحرومین و المحقورین بصورةٍ فعلیه : «… فأمّا حقَّ الضُّعَفاءِ فَضَیَّعتُم … وَ العُمیُ وَ البُکمُ والزََّمنی فی المدائنِ مُهمَلةُ لا تَرحَمُون … مَکَّنتُمُ الظَّلَمَةَ من منزلتِکم … فأسلَمتُمُ الضّعفاء فی أیدیهم … والنّاسُ لَهُم خَوَلُ، لا یَدفَعُون یَد لامسٍ …
ترجمه فارسی:
امام حسین(ع)- در سرکوبی علمایی که دردهای مردمِ زیر فشار آنان را بر نمی‏انگیزد، و در مقابل ستم ستمگران خاموش می‏نشینند، و برای برپاداری قسط قیام نمی‏کنند، و به شورشهای دگرگونساز نمی‏اندیشند، و در عمل، به صفهای محرومان و تحقیرشدگان، (برای نجات آنان) نمی‏پیوندند: … حقّ ضعیفان را شما ضایع کردید … کوران و گنگان و زمینگیران را در شهرها به حال خود واگذاشته‏اند و شما به آنان رحم نمی‏کنید! … شما به ستمگران (با نزدیک شدن به آنان، یا سکوت در برابر ایشان) اجازه دادید تا از موقعیت شما در جامعه سوء استفاده کنند. شما ناتوانان را تسلیم آنان کردید … تا جایی که مردم را برده خویش ساختند، و قدرت هرگونه دفاعی را از آنان سلب کردند …
سند: تُحفُ العقول، ص171-173، چاپ غفّاری، ص272-275؛ ترجمه مرحوم احمد آرام، الحیاة، محمد رضا حکیمی، محمد حکیمی و علی حکیمی، ج5، ص255.

پوستر پيام امام حسين(ع) درباره معلولين