بشار بن برد
بشار بن بُرد، روشندل اصلاح طلب در دوره خلافت عباسی
مقدمه
بشار بن بُرد (96-168ق) از شاعران، ادیبان و اعجوبههای سده دوم قمری است. پدرش از بزرگان دولتی و لشگری طخارستان در شرق ایران بود ولی اسیر سپاه اسلام شد و به عنوان برده و موالی از خانواده مشهوری در بصره سر درآورد. بعدها با کنیزی ازدواج کرد. بشار فرزند آن دو است و نابینا متولد شد. از مهمترین ویژگی او گرایش به معتزله، اعتقاد به تشیع و باور به شعوبیگری (مخالفت با تبعیض بین عرب و عجم و برتریگرایی عرب) بود.
بشار تلاش کرد بر اساس دیدگاهها و گرایشهای فوق از ادبیات و شعر عرب در راه تحقق نظریات و باورهای خودش استفاده کند. از اینرو تا سطح عالی و مؤثر پیش رفت و چهرهای ماندگار و مؤثر در فرهنگ و ادب مسلمانان در آن روزگار شد.
بشار نمونه بارز و گویا از نابینایی است که به رغم سختیها و موانع زیاد خانوادگی و اجتماعی، با تلاش و پشتکار فراوان به مدارج عالی در فرهنگ اسلامی میرسد، از اینرو میتواند الگو و اسوه جوانان روشندل در این روزگار باشد. این نوشتار به ابعاد زندگانی و فعالیتهای بشار میپردازد. امیدواریم با قلمی روان و مؤثر نوشته شده باشد، و اگر ایراد و نقدی هست با روی باز پذیرا هستیم.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.