بشار بن برد

بشار بن بُرد، روشندل اصلاح ‏طلب در دوره خلافت عباسی

مقدمه
بشار بن بُرد (96-168ق) از شاعران، ادیبان و اعجوبه‏های سده دوم قمری است. پدرش از بزرگان دولتی و لشگری طخارستان در شرق ایران بود ولی اسیر سپاه اسلام شد و به عنوان برده و موالی از خانواده مشهوری در بصره سر درآورد. بعدها با کنیزی ازدواج کرد. بشار فرزند آن دو است و نابینا متولد ‏شد. از مهم‏ترین ویژگی او گرایش به معتزله، اعتقاد به تشیع و باور به شعوبیگری (مخالفت با تبعیض بین عرب و عجم و برتری‏گرایی عرب) بود.
بشار تلاش کرد بر اساس دیدگاه‏ها و گرایش‏های فوق از ادبیات و شعر عرب در راه تحقق نظریات و باورهای خودش استفاده کند. از اینرو تا سطح عالی و مؤثر پیش رفت و چهره‏ای ماندگار و مؤثر در فرهنگ و ادب مسلمانان در آن روزگار شد.
بشار نمونه بارز و گویا از نابینایی است که به رغم سختی‏ها و موانع زیاد خانوادگی و اجتماعی، با تلاش و پشتکار فراوان به مدارج عالی در فرهنگ اسلامی می‏رسد، از اینرو می‏تواند الگو و اسوه جوانان روشندل در این روزگار باشد. این نوشتار به ابعاد زندگانی و فعالیت‏های بشار می‏پردازد. امیدواریم با قلمی روان و مؤثر نوشته شده باشد، و اگر ایراد و نقدی هست با روی باز پذیرا هستیم.

—» دانلود متن کامل کتاب(pdf)  ؛  html