ابوالعلاء معری دانشمند نابینا، زاهد و قناعت پیشه

مقدمه
ابوالعلای معرّی (۳۶۳-۴۴۹ق) از دانشمندان بزرگ نابینا در سده ۴و۵ قمری است که به رغم نابینایی شهرت جهانی کسب کرده است. وی با سخت‏کوشی و استفاده از فرصت‏ها توانست در ادبیات عرب، قرآن کریم و اخلاق و عرفان به مدارج بالایی برسد. چند نکته در زندگی او آموزنده است و روشندلان در عصرهای دیگر می‏توانند به او اقتداء کرده و از او سرمشق و الگو بگیرند:
۱ـ با اینکه خانواده او از کارگزاران دولتی بودند و مقام و مکنت و رفاه نسبی داشتند ولی ابوالعلاء با قناعت، کم مصرف کردن و با اندک مال وقفی روزگار گذراند و به مدارج عالی رسید. متأسفانه برخی روشندلان و معلولان فکر می‏کنند باید همه نوع امکانات برایشان فراهم باشد تا بتوانند مسیر دانش و شهرت را طی کنند. در حالی که زندگی ابوالعلاء گویای این نکته است که با قناعت و با اندک امکانات نیز می‏توان پیشرفت داشت.
۲ـ نخبگان آن روزگار و عوامل دولتی علیه ابوالعلاء شده بودند و جو شدید و مسموم علیه او ساخته بودند و می‏گفتند او زندیق و کافر است. اما او با عدم توجه به همه جوسازی‏ها به دنبال دانش و کسب معنویت و پیشرفت بود.
۳ـ به رغم جو ضد شیعی آن روزگار در شامات، او با شجاعت از امام حسین(ع) و حضرت علی(ع) به بزرگی یاد کرده و از تشیع دفاع کرده است …
—» دانلود متن کامل کتاب(pdf)  ؛  html