کلمات جان ندارند ولی…
کلمات جان ندارند
ولی
گاهی جانِ امید انسانی را می‌گیرند
مهناز صوفی
13 آذر 1399
_: آخی طفلی علیله
_: خدا شفا بده
_: اوووی کوری مگه؟
_: خانواده‌ی من عروس معلول نمی‌خوان
مگر «زنده به گور شدن» چیست و «زنده به گور» کیست؟
غیر از این است که اعراب دوران جاهلیت دختران خود را که نفس می‌کشیدند و می‌توانستند همسر و مادر شوند، زنده زنده، با تمام آرزوهایشان زیر خروارها خاک دفن می‌کردند؟
کاش بدانید که روز جهانی افراد دارای معلولیت، روز تبریک و جشن نیست، روز تفکر و سوال است، فکر کنید که کجا فرد دارای معلولیتی را در خانه سربار خوانده‌اید؟ کجا حق تحصیل، اشتغال، عشق و ازدواج را تنها به علت معلولیت از او سلب کرده‌اید و باعث مرگ روح و آرزوهایش شده‌اید؟ کاش قبل از اینکه دیر شود از خودتان بپرسید: «بِأیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ؟»
دیدگاهتان را بنویسید
می خواهید در گفت و گو شرکت کنید؟خیالتان راحت باشد :)