موسسه ابابصیر پایه گذار روش نوین در رشد فردی و اجتماعی روشندلان

موسسه ابابصیر
پایه گذار روش نوین در رشد فردی و اجتماعی روشندلان

دفتر فرهنگ معلولین/ 17 مهر 1394

روز جمعه 17 مهرماه 1394 مؤسسه آموزشی ابابصیر اصفهان همایش سودمندی برگزار کرد. این همایش بیش از همه نشانگر آغاز فعالیت‌های آموزشی و مهارت افزایی برای روشندلان است.

مؤسسه آموزشی ابابصیر در سال 1348 به منظور سامان دهی به آموزش نابینایان و ارتقای دانایی و مدارج علمی آنان و نیز مقابله با فعالیت‌های کلیسا و بابیت که زیر چتر کمک به نابینایان آنان را جذب تبلیغات مسیحیت و بابیت می‌کردند، توسط گروهی از روحانیون سرشناس و نیکوکاران اصفهان تأسیس شد.
علت تأسیس آن را این حادثه دانسته‌اند: آیت الله سید محمد حسینی بهشتی نماینده مرجعیت در هامبورگ و مدیر مسجد هامبورگ گزارشی که در مجله اشپیگل منتشر شده بود را برای روحانیون سرشناس اصفهان می‌فرستد و آنان تحت تأثیر این گزارش جلساتی را روزهای یکشنبه ظهر جهت ناهار تشکیل داده و به بررسی وضعیت پرداخته و بالاخره پس از بررسی‌های مفصل «مؤسسه آموزشی ابابصیر» تشکیل می‌شود.
اما گزارش اشپیگل اینگونه بوده است: مؤسسه کریستوفل مدرسه پسرانه نابینایان جنب پل بزرگمهر و اول خیابان آبشار دایر کرده بود و عکس بزرگی از نماز جماعت ماه مبارک رمضان در مسجد امام (مسجد شاه سابق) که صفوف نماز از حیاط مسجد بیرون آمده و در پیاده رو ادامه یافته است را آورده و نابینایی که در کنار پیاده رو ایستاده و گدایی می‌کند را نشان می‌دهد. ذیل آن می‌نویسد ایرانیان و مسلمانان دارند عبادت می‌کنند ولی به نابینایان اهتمام ندارند. ولی ما مسیحی‌ها و مؤسسه کریستوفل به نابینایان کمک می‌کنیم و آموزش می‌دهیم. و از مردم استمداد می‌کند که به این مؤسسه کمک شد.
این گزارش را آیت الله شمس آبادی و برخی از روحانیون اصفهان می‌بینند و گروهی شکل می‌گیرد که بعداً به نام هیئت امنای ابابصیر معروف می‌شوند. نام‌های آنها اینگونه است:
آیت الله سید ابوالحسن آل رسول (شمس آبادی)
حجة الاسلام حسین منصور زاده
آیت الله سید حسن فقیه امامی
حجة الاسلام مهدی مظاهری
محمد بصیری
احمد بصیری
مصطفی یراقی
مهدی اقارب پرست
حسین گلبیدی
سید حسین علوی
عبدالعلی مصحف
سید حسین مرتضوی
اینان در واقع هیئت مؤسس ابابصیر بوده‌اند. متن صورتجلسه نهایی و امضای هیئت مؤسس اینگونه است:
ساختار تشکیلاتی
این مؤسسه دارای چهار بخش مددکاری، پزشکی، فرهنگی ورزشی و اشتغال است. سرفصل‌های کاری آنها اینگونه است:
تداوم و موانع
این مؤسسه حدود نیم سده سابقه دارد و از نظر تأثیر و کارآیی تحولات ژرفی در لایه‌های مختلف جامعه روشندلان و خانواده‌های اینان ایجاد کرد و مانع جذب نخبگان روشندل به جریان‌های غیر اسلامی گردید.
ابابصیر را باید به سان یک جریان غنی، ماندگار و دارای ریشه‌های فرهنگی و ملی دانست. اما متأسفانه برخی کوته بینان به دلایل واهی و نظرات افراطی جلوی رشد و توسعه این جریان سنگ انداختند و مانع تراشی کردند. به طوری که اداره آموزش و پرورش اصفهان در سال 1370 تحت تأثیر القائات دیگران مجبور شد بدون رضایت و آگاهی هیئت امنا مدیر ابابصیر را تعویض کند و مدیر کارآمد آن یعنی مهندس حسین مظاهری که کاملاً مورد تأیید روحانیت اصفهان و هیئت امنا بود را عوض کردند. فردی که مدیریت ابابصیر را بر عهده گرفت نتوانست از عهده کارها برآید و موجب تنزل امور و کاهش کارآیی بخش‌ها گردید. از این‌رو در سال گویا 1372 در توافقی هیئت امنا با اداره آموزش و پرورش قرار شد تمامی ساختمان‌ها و وسایل متعلق به ابابصیر تحویل هیئت امنا گردد و دانش‌آموزان منتقل به مدارس وابسته به آموزش و پرورش شوند. عملاً جریان آموزشی و ورزشی و اشتغال ابابصیر تعطیل شد.
فقط بخش تأمین مایحتاج و ضروریات زندگی معلولان و بخش پزشکی فعال و دایر بود. هیئت امنا با اجاره دادن ساختمان اصلی به دانشگاه راغب، با اجاره دریافتی این دو بخش را اداره کرده‌اند.
تا اینکه در سال 1393 به درخواست معنونین و افراد وجیه و مشاهیر اجتماعی، هیئت امنا تصمیم گرفت مجدداً بخش فرهنگی و آموزشی را فعال کند. زیرا نیازهای معلولین با افزایش آمار آنها بسیار زیاد شده و تصمیم گرفتند نابینایان را جذب و در چهار گروه به حرفه‌آموزی بپردازند: قالی بافی، قلاب بافی، گیر و گلیم بافی به آموزش آنها بپردازند. ساختمان در خیابان خیام جنب بیمارستان سید الشهداء برای این منظور تجهیز و فعال شد.
برای معارفه و هم فکری بیشتر و تشویق روشندلان نخبه و تشکر از آنان روز 27 مهرماه 94 همایشی در سالن ساختمان اصلی ابابصیر که هم اکنون در اجاره دانشگاه راغب اصفهانی است برگزار شد و حدود یک هزار نابینا و خانواده آنان شرکت داشتند.

میراث ماندگار
گاه به ابابصیر به مثابه یک جریان مذهبی و تبلیغی نگاه می‌شود و خیال می‌کنند ابابصیر با هدف و خط‌مشی مبلغ پروری و تربیت افرادی که در مقابل جریان‌های انحرافی ایستادگی کنند تأسیس شده، در حالی که هدف اصلی ابابصیر رسیدگی و اهتمام به امور نابینایان و حرفه‌آموزی و تعلیم انواع مهارت‌ها به آنان به طوری که به افراد فعال و مشارکت پذیر و جامعه پذیر تبدیل شده و بتوانند علاوه بر اینکه گلیم خود را از آب بیرون کشیده و زندگی خود را اداره می‌کنند، زندگی خانواده خود را هم اداره کنند و در جامعه نقش فعال و سازنده داشته باشند.
برای رسیدن به این هدف بایست تجارب جهانی را دریافت کرده و به کار می‌بستند، همچنین تجارب تاریخی مندرج در تاریخ اسلام و ایران را هم با مطالعه به دست آورده و استفاده می‌کنند. بنابراین دو نفر از هیئت امنا عازم اروپا شدند. در همان زمان به دلیل تلاش‌های ابابصیر نخست وزیری جهت تشکر از این مؤسسه جهت دادن بورس آموزشی به هر نفر از هیئت امنای ابابصیر اعلام آمادگی کرده بود. آقایان مهدی اقارب پرست و مرحوم حسین گلبیدی جهت گذر از مراحل پذیرش بورس به نخست وزیری مراجعه کردند و نهایتاً آقای اقارب پرست پذیرفته شد و آقای گلبیدی پذیرفته نشد.
آقای اقارب پرست یک سال یک دوره آموزشی مهارت افزایی نابینایان را در دانشگاه پیرمنگام گذراند و با کوله باری از تجارب جدید به ایران آمد با اینکه می‌توانست در انگلستان بماند. چند ماهی هم در آنجا تدریس داشت و آموزش و پرورش انگلستان اعلام رضایت کرده بودند. ولی ایشان به جهت خدمت به هم وطنان و توسعه ابابصیر برگشت.
آقای حسین گلبیدی احتمالاً به دلیل ضعف زبان انگلیسی پذیرفته نشد و بورس را دریافت نکرد. اما ایشان تجارب ابتکاری فراوان در عرضه آموزش ناشنوایان دارد؛ به طوری که او را بنیان گذار مکتب اصفهان در عرصه ناشنوایان لقب داده‌اند.

تجربه و عبرت
آموزش و پرورش در همه کشورها رسالت سنگینی بر عهده دارند، پنجاه سال تجربه ابابصیر را آموزش و پرورش باید پاس داشته و آن را نه تنها حفاظت کند بلکه به عنوان یک الگوی مناسب به نسل‌های بعد انتقال دهد. چند درصد از دانش‌آموزان اصفهانی در مقاطع مختلف مرحوم حسین گلبیدی را می‌شناسند، چند دانش‌آموز با خدمات و فعالیت‌های آقای اقارب پرست آشنا است. چرا اینان به عنوان الگوهایی که خدمات بی نظیر یا کم نظیر داشته‌اند، مورد توجه نیستند چرا در کتب درسی یک صفحه به معرفی اینان اختصاص نیافته است.
اینان چهره‌های متدین، دارای سلامت نفسانی، دست پاک، خدوم در جبهه‌های جنگ تحمیلی، فعال در کمک به مستمندان، صاحب تألیفات، دارای نظریه و سبک در تربیت خردسالان و جوانان و ده‌ها مزیت و امتیاز دیگر هستند. آیا دانش‌آموزان نباید به عنوان الگو اینان را بشناسند؟ آیا وزارت آموزش و پرورش برای ترویج اینان و الگوسازی از آنان مسئولیت ندارد؟ حتی دانش‌آموزان دارای معلولیت هم آشنایی ندارد.
علت نابسامانی‌های تربیتی و آموزشی آیا ریشه در همین بی توجهی‌ها ندارد؟ امید است وزارت آموزش و پرورش و سازمان آموزش و پرورش استثنایی در رویه سابق خود تجدید نظر کند و سرمایه‌های اجتماعی و معنوی جامعه را بی جهت از دست ندهد بلکه این سرمایه را با طرح در جامعه افزایش دهد.

آدرس: اصفهان، خيابان خيام، كوي نهر فرشادي23، مقابل درب بيمارستان سيد الشهداء(اميد) پلاك 3، موسسه آموزشي ابابصير
تلفن : 32337630- 031 – 32362030-031 – 32349495-031
آدرس سايت: www.ababassir.ir
پست الكترونيك: info.ababassir@gmail.com