بازدید کانون ناشنوایان ایران از دفتر فرهنگ معلولین

بازدید کانون ناشنوایان ایران از دفتر فرهنگ معلولین

هیات مدیره کانون ناشنوایان ایران آقایان فریدون خلیلی، رضا ذبیحی، فرج اله زنجانی و خانم‌ها شیدا شهیدی، مرضیه آقاخانی و مرجان میرشفیعی(رابط مترجم) روز پنجشنبه 21 خرداد ماه 1394 به دفتر فرهنگ معلولین تشریف آوردند. جلسه مدیریت دفتر با مدیریت کانون ساعت 11 شروع و ظهر جهت نماز و نهار تعطیل و مجدداً ساعت 14 آغاز و تا ساعت 17 ادامه داشت. جلسه‌ای طولانی بود ولی هیچ‌یک احساس خستگی نکردند.
ابتدا درباره مشکلات ناشنوایان بحث شد؛ جمعاً توافق داشتند که اصلی‌ترین مشکل ناشنوایان ایران چند مطلب است:
– یکی وضعیت زبان اشاره در ایران و عدم اهتمام نهادهای آموزشی و مدیران دولتی به آن است. همه اتفاق نظر داشتند که زبان اشاره و لب‌خوانی و زبان نوشتاری سه روش برای ارتباط هر ناشنوا با دیگران است. ناشنوا حرف‌ها و نیت‌ها و خواسته‌های خود را از طریق علائم مضبوط دست و صورت و بدن یا با حرکت لب‌ها (لب‌خوانی) و یا با نوشتن و به رؤیت مخاطب رساندن (زبان نوشتاری) می‌تواند به دیگران منتقل کند. اما به تجربه ثابت شده، زبان اشاره از همه اینها بهتر و کارآمدتر است. از اینرو در جهان از زبان اشاره استقبال خوبی شده است. اما خط‌مشی آموزش و پرورش در ایران پس از انقلاب اسلامی، اتکاء بر لب‌خوانی است. از اینرو ناشنوایان ایران نمی‌توانند با دیگر ناشنوایان در دیگر کشورها ارتباط مطلوبی برقرار نمایند.
اما راه‌کار برون رفت از این مشکل چیست؟ صحبت با مسئولین و مدیران نظام جمهوری اسلامی تأثیرات مطلوبی می‌تواند داشته باشد. نیز صحبت با مردم و نخبگان جامعه هم مؤثر است. همچنین در نشریه‌های ناشنوایی و وب سایت‌ها دائم باید از ضرورت زبان اشاره و اهمیت آن گفت و نوشت.
– مبحث دوم که بحث و بررسی شد، جایگاه و موقعیت ناشنوایان در قانون است. بیان شد که در قانون 63 ماده‌ای که 17 خردادماه توسط هیئت دولت تصویب و لایحه آن به مجلس ارسال شد، بندهای کمتری به ناشنوایان اختصاص یافته است.
در مجمع هم اندیشی که به منظور هم اندیشی NGOهای معلولین تأسیس شده نقش ناشنوایان ضعیف بوده است؛ مثلاً در اجلاسیه قزوین (5 و 6 خرداد ماه قزوین) از 65 متشکل فقط یک نفر (دکتر محمودی) به عنوان ناشنوا شرکت داشت. قرار شد رئیس کانون ناشنوایان ایران نامه‌ای به دبیر مجمع آقای موسوی بنویسد و درخواست کند نماینده این کانون در جلسات هم اندیشی حضور داشته باشند.
با فرا رسیدن ظهر قرار شد بعد از نماز و نهار میزگردی درباره زبان اشاره برگزار و در سایت و نشریه توان نامه منتشر شود.
ساعت 14 جلسه میزگرد جهت بررسی گذشته، حال و آینده زبان اشاره آغاز شد و آقای محمد نوری پنج سؤال را مطرح کرد و درباره وضعیت زبان اشاره در حال حاضر، مشکلات و کمبودها، وضع آموزشی، وضع رابطین و علل و عوامل ضعف‌ها و قوت‌ها سؤال شد؟ و افراد هم به فرا خور تجارب و دانش خود پاسخ‌هایی ابراز فرمودند.
چهار پرسش دیگر درباره زبان اشاره مطرح شد و میزگرد در ساعت 17 به پایان رسید. مطالب بیان شده در این میزگرد در شماره بعدی مجله‌ توان‌نامه منتشر می‌شود.
امید است جامعه ناشنوایان با تلاش و همت اعضای خود توسعه و ارتقا یافته و بتواند رسالت و تعهدات اجتماعی خود را به خوبی ایفا نماید.